Chelsea Wolfe + Dirk Serries’ Microphonics
wo 08.05.2013
| ► deuren open: 20:30 uur / begint om | ► | ► |
concert @ 4AD
Chelsea Wolfe
Chelsea Wolfe is niet meteen een doorsnee singersongwriter. Je kan haar muzikale productie nog het beste omschrijven als een mengelmoes van rauwe elektrische folk, experimentele rock, gitzwarte blues, spirituele begrafenisliederen en duidelijk te detecteren black metal invloeden. Een gewaagde combo, maar Chelsea Wolfe omzeilt gezwind en met verve de valkuilen van de pathetiek. Haar unieke sound spruit voort uit visuele en literaire invloeden van ondermeer filmmakers als Ingmar Bergman en David Lynch, Sovjetpropaganda en fin-de-siècle literatuur. Haar muziek roept beelden op van angstaanjagende fantasiewerelden, claustrofobische echokamers, verlaten parkeergarages en kathedraalruïnes. Dit wordt nog extra kracht bijgezet door de obscure en melancholische teksten en haar betoverende stem. Vroeger bleef ze schuchter weg van het podium, maar sinds ze met optreden begon is alles in een stroomversnelling terecht gekomen. Wolfe bracht in 2011 haar tweede album Ἀποκάλυψις (lees Apokalypsis) uit op Pendu Sound, een plaat die in heel wat eindejaarslijstjes opdook. En ook haar recentste akoestische Unknown Rooms: A Collection of Acoustic Songs (2012) werd goed onthaald en toont aan dat ze niet in één vakje te stoppen is. Live laat ze zich omringen door een full band die de muzikale duisternis nog wat opdrijft en alles ten dienste zet van haar vocalen. Chelsea Wolfe verenigt de goth chic van Siouxsie Sioux, de tegendraadsheid van een vroege PJ Harvey, de dramatiek van Antony Hegarty en het feminiene in your face gehalte van EMA en Zola Jesus. Te ontdekken!
Dirk Serries’ Microphonics
Dirk Serries is een eigenzinnig Belgisch artiest die sinds de beginjaren 80ig heel vaak wordt gerespecteerd en uitgenodigd door erkende muzikanten als Steven Wilson, Steve Von Till, Mono, Justin Broadrick, Cult Of Luna, Alan Sparhawk (Low), etc., commissie opdrachten voor VPRO, Klara, de Antwerpse Zoo, Biënnale Rotterdam en een live samenwerking met Holland Symfonia, releases op Relapse Records, Extreme, Projekt Records, Conspiracy Records en nu voornamelijk Tonefloat.
Na het realiseren van de perfecte sluitstukken voor zijn alter-ego projecten vidnaObmana (1984-2005) en Fear Falls Burning (2005-2012), is de weg vrij en duidelijk wat de profilering naar de toekomst toe betreft. Dirk Serries werpt de alter-ego van zich af en concentreet zich vanaf heden op muzikale ontdekkingen onder eigen naam. Muzikale ontdekkingen die tegelijkertijd ook blijven terugkeren naar de pure essentie waarom Dirk Serries met muziek begonnen is.
Ook live blijft Dirk Serries hardnekkig het muziekmedium het hoofd te bieden door al het artificiële van zich af te schudden en bewust te kiezen voor de meeste sobere aanpak in het live gebeuren. Muziek moet gehoord worden, niet bekeken worden. Auditief zwevend tussen akoestisch en electrisch versterkt zijn de concerten eveneens een schoolvoorbeeld van minimalisme. Haast geen belichting, de monnik-achtige houding van de muzikant gefocust op het real-time performen van zijn muziek, de gestroomlijnde podiumopstelling en het optimaal gebruikmaken van elke venue waarin de muziek wordt gerealiseerd.
