Daniel Romano + The Tubs + Steven Lambke
za 11.11.2017
| ► deuren open: 20:00 uur / Steven Lambke begint om 20:30 | ► 9 € Korting / 11 € VVK / 13 € Kassa | ► |
concert @ 4AD
Steven Lambke zet deze avond in met hemelse finesse. Met schorre, tedere stem bezingt hij de schoonheid en daarmee gepaard gaande onzekerheid van het leven.
We verwelkomden Steven Lambke eerder op ons podium als gitarist en zanger bij Constantines. Hij was bovendien jarenlang frontman van Baby Eagle & The Proud Mothers. Met zijn soloproject slaat hij een volledig nieuwe muzikale weg in. Punkrock maakt plaats voor intieme, sombere folk. Lambke ontpopt zich als filosoof die doorheen poëtische lyrics het onbevattelijke in taal bezingt: thema’s als liefde, seks, het goddelijke, tijd, geheugen, ruimte en betekenis passeren de revue.
In 2015 bracht Lambke op zijn eigen label (You’ve Changed Records, Daniel Romano is medeoprichter) zijn meest recente plaat Days Of Heaven uit. Hiervoor sloeg hij de handen in elkaar met onder meer zangeres en gitariste Tamara Lindeman (The Weather Station), drummer Ian Kehoe (Constantines, Marine Dreams) en violist Mika Posen (Timber Timbre). In het verleden werkte de Canadese muzikant reeds samen met John K. Samson (The Weakerthans).
De muziek van Lambke is erg persoonlijk maar tegelijk universeel interessant. Subtiel, teder en oprecht maar tegelijk krachtig en intens. De intieme, maar tegelijk epische en gedurfde platenhoes van de hand van Shary Boyle, vertaalt dit perfect in beeld.
The Tubs: een gevestigde waarde in het Gentse muziekcircuit die een plekje bovenaan het ranglijstje van de betere Belgische bands verdient. Hun gevatte, catchy songs met een donkere kwinkslag die soms luid, dan weer laidback klinken, veroveren de laatste jaren ook de regionen ten westen van de Atlantische Oceaan. Terecht!
Hoewel oorspronkelijk afkomstig uit het West-Vlaamse Poperinge, vond het kwartet een nieuwe thuishaven in Gent, waar ze in het verleden dienst deden als het occasioneel kamerorkest van café Fatima. Tegenwoordig brengen ze rock ’n roll zoals die in de jaren ’90 in Californië bon ton was en verkennen ze nu en dan ook letterlijk de Amerikaanse westkust.
The Tubs stonden een tiental jaar geleden al twee keer op ons podium. De rammelende garagerock van weleer is verveld tot lofi americana en lijzige countrypop. Hun huidige benevelde slackersound met ironische knipoog overtuigt internationaal. Terwijl hun vorige plaat Rag uitgebracht werd door o.m. het Californische Gnar Tapes en Burger Records (Ty Segall, Black Lips), kozen ze voor het nieuwe album met paradoxale titel Happily Ever Jaded naast het Gentse kwaliteitslabel Consouling Agency (vinyl), opnieuw voor een West Coast label: Lolipop Records (tape).
De rafelige vocalen doen denken aan Jad Fair of zelfs Daniel Johnston. De sleazy sound klinkt alsof Black Lips gebotst zijn met The Mountain Goats. Het heerschap heeft bijzonder swingende kantjes en live is het dan ook steevast feest zowel op als voor het podium!
Daniel Romano verandert zo vaak van stijl dat zelfs Jani Kazaltzis niet meer zou kunnen volgen, maar zijn muziek is rechtlijniger dan zijn imago. De veelzijdige Canadese artiest veroorzaakte met zijn ouderwetse Nashvillecountry een kleine countryhype in zijn thuisland die nu overwaait naar onze regionen!
Na zijn carrière bij de Canadese indiefolkband Attack in Black, kwam Romano in 2009 met heel wat anders op de proppen. Eerst als rasechte folkie, nadien solo als countryartiest. We durven hem amper een countrysensatie te noemen, want hij bedacht zelf het genre ‘Mosey’ – eveneens de titel van zijn vorige plaat – uit vrees dat hij gecategoriseerd zou worden bij het popgejengel dat vandaag gelabeld wordt als country. Hank Williams, Gram Parsons, Willie Nelson en Johnny Cash zijn voor hem grote voorbeelden, maar de invloed die op zijn nieuwe plaat ‘Modern Pressure’ het meest te horen is, is die van eighties Bob Dylan. Romano is een meester in het schrijven van songteksten en blijft steeds zijn eerlijke zelve. Met de unieke mix van retrogetinte rock’n’roll, country en een vleugje psychedelica creëert hij zijn eigen signature sound die zowel thuishoort in 2017 als in 1965. En dat maakt indruk: Romano werd reeds meerdere keren genomineerd voor de Polaris Music Prize en Juno Awards.
Producer, grafisch ontwerper, leerbewerker en poëet: Romano is van vele markten thuis. Met zijn zevende soloalbum onder de arm verwelkomen we hem heel graag op ons groene podium. Een kleine anekdote: door zijn vliegangst komt Romano met de boot tot in Diksmuide; Ay Ay Sailor, we kijken uit naar je komst!
