Terakaft + Mammane Sani Abdullaye
vr 29.11.2013
| ► deuren open: 20:30 uur / begint om | ► | ► |
concert @ 4AD
Terakaft (Tamasheq voor karavaan) is een groep van Toearegmuzikanten uit Mali. Terakaft deelt voor een stukje haar DNA met Tinariwen. Sanou Ag Ahmed, een van de originele leden van Tinariwen, stond in 2001 aan de wieg van Terakaft, samen met zijn oom Liya Ag Ablil (aka Diara) die op zijn beurt twintig jaar lang deel uitmaakte van Tinariwen en die intussen Terakaft leidt. Net als Tinariwen beheersen ze op magistrale wijze het woestijnbluesgenre. Barre levensomstandigheden schuurden de riffs van Terakaft uit tot een wilder en vrijer woestijngeluid: een stevige shot trance, aangevuld met rock en psychedelica, die live het beste tot zijn recht komt. We horen een perfecte mix van twee gitaren, aangevuld met de diepe en verleidelijke tonen van een bas en de zware, pulserende hartslag van de percussie die het geluid van Terakaft voltooit. Na drie albums sloop er zelfs wat aanstekelijke pop en rock in hun nummers, invloeden vanuit de dagelijkse realiteit van de Tamasheq jeugd. Focus Knack vond het concert deze zomer op Cactus Festival in ieder geval een top 10-notering waard:De strakke grooves en hypnotische solo’s herinnerden afwisselend aan Ali Farka Touré en John Lee Hooker. Muziek uit de delta dus, al lagen haar wortels dichter bij de Niger aan bij de Mississippi. De circulaire structuren van de songs hadden iets bezwerends en kregen het publiek moeiteloos aan het heupwiegen.
Mammane Sani Abdullaye is een legendarische figuur binnen de Nigeriaanse avant-garde. Als één van de pioniers van de West-Afrikaanse elektronische muziek, neemt hij met zijn instrumentale composities al meer dan dertig jaar de Afrikaanse radiogolven in beslag. Zijn eerste en enige album dateert uit 1978 (!). Mammane stapte toen met zijn orgel de studio’s van de Nigeriaanse nationale radio binnen, en nam zijn nummers op in twee overgedubde takes. Het album, dat de steun kreeg van het Ministerie van Cultuur, moest wereldwijd verspreid worden in cassettevorm, en diende als showcase voor de moderne Nigeriaanse muziek. Er werden er echter maar een handvol van gefabriceerd, wat de cassettes vandaag tot gegeerd item voor collectioneurs maakt. Mammane trok zichzelf in alle bescheidenheid terug op de achtergrond en werd pas recent ‘herontdekt’.
In zijn opmerkelijke geluidsmanipulaties gebruikte hij stiltes om leegheid op te roepen, wat resulteerde in een soort metaforische en minimale woestijnsoundscapes. Bron voor zijn composities waren Nigeriaanse folkloristische songs, die hij met aan de hand van zijn orgel en specifieke opnametechnieken het prille elektronische tijdperk binnenloodste. Ook achtergrondtunes van radioshows en tv-uitzendingen vormden een niet te negeren voedingsbodem voor zijn intrigerende, repetitieve en lichtjes bizarre muziek. Met Mammane Sani Abdullaye brengen we een levende Afrikaanse legende naar Diksmuide!
