Low Land Home
(be)

Low Land Home is de geborgen thuis voor melancholische zielen. Op liefdevolle wijze verpakken deze Gentenaars hun songs in een vleugje intimiteit en mysterie. Zet even de tv af, leg de smartphone aan de kant en laat je meevoeren door dit ingetogen muzikale klank-laagland, waar dak en torenspits de enige bergen zijn.

Low Land Home bouwt met spaarzame akkoorden rustige songs op, die zich weloverwogen een weg banen door het landschap van onze gedachten en op het gemoed inwerken. De minimalistische pianolijnen smelten perfect samen met de intrigerende synth- of vioolmelodieën en de kille ritmes tot een donkere, maar authentieke sound. De warme stemmige zang van Jo Geboers op ‘All This Time’ resoneert als een ingetogen Gentse Mark Eitzel of die andere sombere vertelpoëten, Matt Berninger (The National) en Stuart A. Staples (Tindersticks). Samen met Jolien Bové op toetsen en backings, Muriel Boulanger op contrabas en Pieter-Jan Jordens (onder meer Kadril) op drums trekt deze groep een register aan emoties open die het best bij donkere dagen past. Het ter ziele gegane ‘Duyster’ zou er pap van lusten.

En er groeit geen gras over de plannen van Low Land Home. Eind 2017 stelde de groep na een solide concertschema hun debuut EP ‘Underspoken’ voor. Eerste single ‘I Know’ werd meteen de ether ingestuurd vanop de Radio 1 frequentie. De groep versierde een resem mooie affiches samen met Sophia, Gabriel Rios, Marble Sounds, Flying Horseman, Chantal Acda en Yuko. In datzelfde jaar behaalde Low Land Home eveneens de derde plaats op De Beloften en schopten ze het tot de finale van Oost Best. Ondertussen passeerden ze ook nog de kritische oren van Stubru’s De Lichting en Humo’s Rock Rally. Geen nood, er werd nog genoeg tijd gevonden om hun eerste studio album ‘Out Of My Mind’ in te blikken, vanaf maart te vinden bij de betere (digitale) platenboer.

Een wijs man vertelde ons ooit dat ‘het gras altijd groener is aan de kant waar je het water geeft’. Welaan, Low Land Home danst vrolijk in de met groen gras beladen velden van de melancholie. En op 30 maart walsen ze rechtstreeks door tot op ons podium!