Muziek met een hoek af? Daar zijn we in 4AD hélemaal voor te vinden. We verwelkomen daarom maar al te graag The Venopian Solitude. Gesluierd in obscuriteit, wordt deze Maleisische band aangedreven door een bijzondere frontvrouw met een groot je m’en fous gehalte.

The Venopian Solitude begon zo’n tien jaar geleden als een one woman band. De artieste in kwestie benoemt zichzelf met het pseudoniem Suiko Takahara en dropte ontelbaar veel songs op sociale media. Ondanks haar ongeziene bescheidenheid en drang naar anonimiteit werd haar onconventionele sound al snel opgemerkt door binnen- en buitenland, waardoor het project uitgroeide tot een full band. Vandaag is The Venopian Solitude een zevenkoppig multi-instrumentaal ensemble dat live zowel kippenvel bezorgt als de heupen doet wiegen.

Ze verwijst je door naar Bandcamp met de woorden: “If you want your computer to crash and your ears to bleed”. Wij zijn alvast meer overtuigd van de experimentele elektropop dan Takahara zelf. Deze Oosterse kruising tussen Björk (met een nóg grotere hoek af), een speelse Beck en een uitgelaten Vampire Weekend beschikt over ongeëvenaarde originaliteit en explosiviteit. Oost en west schuurt tegen elkaar aan met een aanpak à la Zappa of Perfume Genius. Deze band kan zelfs diehard hiphoppers bekoren.

Gewapend met een groot arsenaal (traditionele) instrumenten en alledaagse gebruiksvoorwerpen, lanceerde dit gezelschap het succesvolle debuut Hikayat Perawan Majnun in 2014. Ondertussen tourde The Venopian Solitude reeds in Azië en Europa – zo stonden ze o.m. op de prestigieuze podia van Sonár (Barcelona) en Fusion Festival (Duitsland). Binnenkort brengen ze een tweede plaat uit en die brengen ze mee naar Diksmuide. Hoera!

The Venopian Solitude klinkt even pikant, fris, origineel én (on)aantrekkelijk als de samenstelling der volkeren van hun land. En dat is de moeite!