Big Joanie
(uk)

Vrouw, zwart én queer zijn: de drie straffe dames van Big Joanie drukken als een drievoudige minderheid hun stempel binnen de overwegend blanke Londense muziekscene.

In 2013 lanceert Big Joanie zichzelf op het Londense initiatief First Timers, waar jonge bands in primeur hun talenten de buitenwereld in gooien.

De drie dames bestempelen hun muziek als: “The Ronettes filtered through 80s DIY and riot grrrl with a sprinkling of dashikis”. Hun ep Sistah Punk (2014) kreeg heel wat gevolg. Zo gingen ze touren met Downtown Boys, Parquet Courts en Bikini Kill. Deze laatste is zowat de grondlegger van Riot Grrrl, de underground feministische punkbeweging van de jaren ’90. Wanneer Big Joanie opende voor The Ex, kruiste de band het pad van Thurston Moore (Sonic Youth) en die was meteen overtuigd. Het trio mocht de debuutplaat Sistahs (2018) uitbrengen op zijn label The Daydream Library Series. Margo Broom (Fat White Family, Goat Girl) was producer van dienst. We lezen lovende recensies over deze plaat van o.m. The Guardian, Rolling Stone en The Quietus.

Wat kan je verwachten? 80s/90s riot grrrl powerpop met een feministische boodschap, gebracht door drie muzikantes op bas, drum en gitaar/zang. Big Joanie wordt geïnspireerd door Nirvana, Jesus and the Mary Chain en PJ Harvey.  Maar ook de 90s RnB van TLC kan hen bekoren – getuige hiervan hun cover van het nummer No Scrubs.

Met een punkattitude om U tegen te zeggen, bestrijden de dames ongelijkheid op vlak van huidskleur en seksualiteit. Sterk sociaal geëngageerd, organiseren de bandleden festivals en campagnes, nemen ze deel aan panelgesprekken en is hun stem vaak te horen in de media. De DIY Diaspora Punx en het daaruit voortgevloeide Decolonise Fest, of de Stop Rainbow Racism campagne zijn maar enkele voorbeelden van hun acties. Big Joanie gebruikt muziek om hun boodschap te uiten, en vindt in punk het ideale genre daarvoor.