Bun zet de gitaar in tune met Manchester anno 1994, bezingt in zijn songs het wel en wee van de chicks (onze favoriet Two Faced Girl) en dat alles met de man bun hoog op het hoofd.

De Lichterveldse Zlatan Ibrahimović scoort hem recht in de winkelhaak. Doelgericht en doeltreffend brengt Brecht Vanvyaene (voormalig lid van de instrumentale postmetalbad MIAVA) pure liedjes. Nog maar vier songs prijken er op de Spotify van Bun, maar alle vier ontsproten ze tijdens bedroom recordings van Vanvyaene, die ze daarna in de studio verder arrangeerde tot volledig alles-erop-en-eraan poprocksongs. Dat wat Vanvyaene niet kwijt kon in MIAVA, vindt nu zijn weg in Bun. Beheerster, melodisch, rechttoe-rechttaan gitaarsongs, waar hij als uitstekend vocalist zijn stem vindt. Bun zit aan de toog van een groezelige bar, waar ook Miles Kane, Alex Turner of Albert Hammond Jr. zouden willen vertoeven, en tapt britpop van ’t vat ‘Oasis/Blur’. Met een Lichterveldse schuimkraag smaakt dit alles verdomd goed. Maybe? Definitely!