Jan Swerts + Inwolves

De muzikale loopbaan van Jan Swerts valt, net als zijn composities, buiten de geijkte paden van de muziekindustrie. Swerts, een klassiek geschoold pianist, werkte bijna een decennium aan zijn prachtige debuutplaat Weg (2010), er vast van overtuigd dat er nooit nog een opvolger zou komen. Drie jaar later liet hij echter Anatomie van de Melancholie (Universal) op de wereld los, een album dat in de armen gesloten werd van zowat alle Vlaamse muziekrecensenten en dat menig Duyster liefhebber meteen in huis haalde. De albumtitel refereert aan de Britse 17e eeuwse wetenschapper Robert Burton, die in zijn gelijknamige boek op zoek ging naar de oorzaken van en de remedies tegen zwaarmoedigheid. De tien songs, in het cd-boekje geïllustreerd door schilderijen van Stijn Felix, zijn geïnspireerd door schrijvers of kunstenaars met een obsessie voor vergankelijkheid (onder meer Johan Heldenbergh, Gorki, Patricia De Martelaere en Jotie’t Hooft passeren de revue).
Jan Swerts maakt zorgvuldig gearrangeerde muziek die het midden houdt tussen de etherische postpop van Talk Talk en Sigur Rós, de neoklassieke kamermuziek van Ólafur Arnalds en het minimalisme van Wim Mertens. Aan de basis van zijn intense en ingetogen composities ligt nog steeds de piano. Swerts maakt verre van hapklare muziekjes, maar dat belette niet dat de plaat uitgebracht werd door major Universal.
Jan Swerts houdt naar eigen zeggen niet van muziek maken. Ook live spelen beperkt hij het liefste tot een minimum. Intussen componeerde hij wel de score van de VTM fictiereeks Zuidflank en werd hij tot cultureel ambassadeur gepromoveerd in zijn thuisstad Sint-Truiden. We kunnen er dus voorlopig van uitgaan dat hij er nog niet onmiddellijk de brui aan zal geven. Met lovende woorden als “Sommige muziek is zo mooi dat ze zich kan meten met de stilte” (De Morgen) en “(…) een bloedmooie plaat die het best tot haar recht komt op het uur waarop de wereld zwijgt en eenzame zielen dringend aan een portie troost toe zijn” (Cobra.be), zou dat hoe dan ook zonde zijn. Op dit concert neemt Jan plaats achter zijn piano en laat hij zich begeleiden door viool en trompet.