Lavvi Ebbel + Flesh & Fell

deel een rit op carpool.be

vr 14.03.2014

| ► deuren open: 20:30 uur / begint om | ► | ► |

concert @ 4AD

Lavvi Ebbel
(be)

Met Lavvi Ebbel serveren we u een stukje Belpop geschiedenis pur sang. Lavvi Ebbel was zonder twijfel één van de meest spraakmakende en dwarse bands uit de Belgische eighties scene. In het begin van de jaren tachtig scoorde de groep hits met singles als Give Me a Gun en Victoria. De achtkoppige bende had een geweldige livereputatie dankzij de originele sound van gitaristen Marc De Wit en Chris Van Ransbeeck, pianiste Bea Van Ransbeeck en de onverstoorbare Eric De Wit op drums. Zanger Luckas Vander Taelen (toen televisiemaker, tegenwoordig volksvertegenwoordiger en docent aan het Rits) zorgde samen met backingzangeres Kristien D’Haeger voor een stevige podiumprésence, ondersteund door trompettist Jan Weuts.
Lavvi Ebbel sloot mooi aan bij het lichtjes surrealistische geluid uit de toenmalige Belgische scene (zie ook bands als Allez Allez, Pas de Deux en Arbeid Adelt) en liet zich hiervoor inspireren door de muzikale vrijheid en gekheid die ook bands als B52s, Devo en Talking Heads typeerde. Naast new wave was er ook ruimte voor funk, swingende blazers, speelse synths en nerveuze bas- en drumlijnen. Humor en maatschappijkritiek voerden afwisselend de boventoon in de teksten.
Lavvi Ebbel speelde zo’n 200 concerten in België en Nederland, zowel in kleine clubs als op prestigieuze festivals zoals Seaside. In 1983 kwam er helaas een einde aan de ‘wonderbaarlijk swingende anarchie’ – aldus een recensie uit die periode. Nu dertig jaar later treedt Lavvi Ebbel opnieuw op in de oorspronkelijke bezetting, versterkt door Kloot Per W op bas. In het voorjaar 2014 brengt Starman Records een compilatie LP/CD uit met de grootste hits, live-opnames uit 1983 én 2013 en als toetje een spetterende remix van Victoria door Buscemi.


Flesh & Fell
(be)

Ook Flesh & Fell katapulteert ons linea recta terug naar de eighties. Het is een goed bewaard geheim maar deze band was midden jaren ’80 ’s lands new wave hoop in bange dagen, met single releases op toonaangevende labels als PIAS en EMI. Het Oostendse duo bestond oorspronkelijk uit muzikant Pierre Goudesone en zangeres/femme fatale Cathérine Vanhoucke. De twee verkrasten naar Brussel en namen met de hulp van Luc Van Acker een demo op. Toen Jean-Marie Aerts (gitarist van TC Matic) er zich ook nog mee ging moeien was het pad voor Flesh & Fell definitief geëffend. Debuut The Hunger (PIAS), een maxi met drie nummers, werd onthaald als disco hypnotique en noisy grootstadsmuziek. Gelijkenissen met Frank Tovey (Fad Gadget) maar ook Édith Piaf hingen in de lucht.
De band trad onder meer op in het voorprogramma van new wave legende The Sisters of Mercy en was onderdeel van de clubtour Harde Tijden samen met Aroma di Amore, The Whydads, Partisan, Men 2nd, Cas & His Organised Crime en The Scabs. Cathérine haar gezondheidsproblemen maakten in 1988 voortijdig een einde aan het succesverhaal van Flesh & Fell. Toch behield de groep haar cultstatus in ons landje en ook de Youtubegeneratie omarmde Flesh & Fell liefdevol.
Pierre Goudesone, die al die jaren actief bleef als muzikant in Speaking T, besloot een paar jaar terug dat de tijd rijp was om de draad opnieuw op te pikken. Hij rekruteerde Laurence Castelain als nieuwe zangeres en nam in 2013, liefst 25 jaar na datum, de officiële debuutplaat op. We horen een frisse productie en een feest aan minimale electro grooves, rauwe gitaren, fuzzy bassen en donkere vrouwelijke vocalen. Flesh & Fell op zijn best!