Reena Riot + Peuk
vr 15.03.2019
| ► deuren open: 20:00 uur / PEUK begint om 20:30 | ► 7 € Korting / 9 € VVK / 11 € Kassa / 2.20 € UiTPAS Kansentarief | ► |
concert @ 4AD
Aangenaam, in aloude sludge poppunktraditie mot PEUK u een pisnijdige toek op uw bakkes. Wij liggen alvast in een deuk!
Limburgs licht ontvlambare noisecombo PEUK houdt het simpel: immer schaamteloos energiek geschreeuw en de distortionpedaal stevig ingedrukt. De nineties zijn nooit veraf, terwijl drumvelterrorist Dave Schroyen (Evil Superstars, Millionaire) de band opjaagt, gromt violent femme Nele Janssens vakkundig de ziel uit haar lijf in de wijze van X-Ray Spex, Babes In Toyland, Bratmobile of Bikini Kill.
Hun live-reputatie bouwde zich nog sneller op dan hun songs. PEUK staat dan ook garant voor een fenomenaal zalige stamp in uw oren en hun titelloze debuut kon niet anders dan snel volgen. Nauwelijks in een dag op een tape ingeblikt, ruw en onbespoten zoals al de beste rock ‘n’ roll. Vlaanderens Cocaine Piss is de –niet-te-missen-live-revelatie van 2019! U weze gewaarschuwd.
Lo and behold: la jeune promesse Reena Riot is verveld tot een compromisloze dwingende band, ongegeneerd gepassioneerde chroniqeurs van een muzikale film noir.
Eindelijk… Bijna 7 jaar na de finaleplaats in Humo’s Rock Rally komt Reena Riot op de proppen met hun debuut NIX. Het werd voor Noami Sijmons een lange zoektocht naar zichzelf, een zoektocht naar de essentie van muziek en een zoektocht naar die groep waarin ze kon floreren. Omringd door haar muzikale soulmates Jan Myny (Mel Dune), Alan Gevaert (dEUS, Chantal Acda), Bernd Coene (The Blues Vision) en Thomas Werbrouck (Krankland, Little Trouble Kids) komt Reena Riot tot wasdom als band.
NIX klinkt zoals het ontstaan is: bezield, doordacht, eerlijk en enigmatisch. Sijmons werd geboren onder een blues-(rock)gesternte, maar de plaat gaat verder, veel verder. De mis-en-scène: de eenzame Antwerpse dokken by night, waar de band op zichzelf terugplooide en een verleden begroef. De nacht braakte een album met tijdloze songs, waar Sijmons’ stem doorheen huilt, voortgestuwd door Coenes en Gevaerts organisch pulserende ritmesectie, als een gedissecteerd kloppend hart. Een matuur debuut van Belgisch marmer: krijtwit en fragiel op het eerste zicht, maar gebeiteld uit één stuk en absoluut niet kapot te krijgen, met eenzelfde dramatiek als PJ Harvey ten tijde van To Bring You My Love.
Van Reena Riot grrrrrl naar Reena Riot band: het wachten was niet voor nix.
