Jad Fair & Norman Blake + Drip Dry Man & The Beat Revolver
do 14.05.2015
| ► deuren open: 20:30 uur / begint om | ► | ► |
concert @ 4AD
Twee indierocklegendes (Half Japanese en Teenage Fanclub) vinden elkaar na meer dan een decennium terug en combineren het beste van hun twee werelden op het album Yes. Enige show in België!
Als de namen Jad Fair en Norman Blake niet meteen een belletje doen rinkelen, dan spijkeren we met plezier even uw muziekkennis bij. Indien ze dat wel doen, dan frissen we even graag uw geheugen op.
Jad Fair stampte samen met zijn broer David midden jaren ’70 Half Japanese uit de grond, een band die naast Velvet Underground nog steeds dé inspiratiebron is voor alles wat DIY is of naar lof-fi ruikt. Basisidee in hun carrière – die intussen meer dan drie decennia en om en bij de 30 releases omspant – blijft het stelselmatig negeren van muzikale fundamenten als akkoorden, ritme en melodie. Of hoe een viering van amateurisme een dikke catalogus aan prachtsongs kan opleveren. Fan van het eerste uur Kurt Cobain, die een voorliefde had voor onordentelijke noise en pop, tilde de groep begin jaren negentig naar een ongeziene cultstatus.
Ook solo zat Jad Fair niet stil, met een honderdtal platen op zijn conto, naast samenwerkingen met onder meer Moe Tucker (Velvet Underground), Thurston Moore (Sonic Youth), Daniel Johnston, Yo La Tengo en John Zorn.
De Schot Norman Blake kennen we dan weer als één van de drie songwriters/zangers binnen Teenage Fanclub, een onterecht ondergewaardeerde band, die sinds begin jaren negentig een typerende sound koestert, zonder zich al te veel van hypes aan te trekken. Teenage Fanclub is één van dé vaandeldragers van de powerpop zoals we die ook kennen van The Posies of Buffalo Tom. De melodieuze en volle sound, de tijdloze songs en de harmonieuze samenzang bezorgden de band doorheen de jaren een trouwe schare fans.
In 2002 collaboreerden Fair en Blake al eens in het kader van de Teenage Fanclub release Words of Wisdom and Hope (Domino/Alternative Tentacles). Meer dan tien jaar later doen ze dat opnieuw met het album Yes (release in mei op Joyful Noise Recordings). Yes mengt op ingenieuze wijze alle excentrieke kantjes en capaciteiten die beide songschrijvers zo beroemd maakten. We horen fijnmazige powerpop met gitaren in de hoofdrol, schijnbaar mierzoete melodieën en natuurlijk Fair zijn maniakale en karakteristieke tegendraadse vocalen.
Reserveer snel je ticket voor deze niet te missen afspraak met de crème van de alternatieve muziekscene. Een Hoogdag zowaar ten huize 4AD!
Drip Dry Man is de jongste reïncarnatie van de Ramblin’ Delta Blues Man. Een rusteloze en gehavende ziel op de vlucht, met in zijn kielzog een spoor van gebroken harten en dito whiskyflessen.
De afgelopen jaren stond Drip Dry Man als One Man Band garant voor memorabele shows in alle uithoeken van Europa. Een rauwe stem die het midden houdt tussen Howlin’ Wolf en Tom Waits, bezeten muziek in zijn meest primitieve vorm en tonnen charisma, meer was er niet nodig.
Sinds een jaar omringt de Brit zich met een vuige rock-‘n-roll bende die hij The Beat Revolver doopte. Dat blijkt niemand minder dan gitarist Wim Deliveyne (Needle and the Pain Reaction), drummer Peter De Bosschere (An Pierlé), bassist Luc Waegeman (ex-SeXmachines en Starfighter) te zijn.
In dit uitstekende gezelschap én met de LP Fuck & Forget onder de arm, begon hij aan een veroveringstocht doorheen Europa. In Spanje en Portugal heeft hij inmiddels vaste voet aan grond, maar ook het noorden lijkt aardig voor de bijl te gaan.
Onder meer Humo bombardeerde Lucille tot song van de week (Swingabilly van Britse makelij van een man die zingt over de gitaar van B.B. King met de stem van Dr. John. Als dat al niet meer zou mogen) en ook Gonzo Circus, Riff Raff, Radio 1, Cutting Edge en zelfs BBC Radio presentator Adam Walton staken hun enthousiasme niet onder stoelen of banken.
U kan een potje rafelige en smerige garageblues met een burlesk en punky kantje smaken? Kom dan zeker op tijd!
