punk the capital

Punk The Capital reconstrueert het verhaal van de Washington D.C. punk scene, en doet dat vol liefde, samenhorigheid, warmte en – als vanzelfsprekend – de nodige punk spirit.

Conservatief Washington D.C. anno 1976: anarchie clasht met het establishment. De jongeren van de stad bezetten kelders en organiseren impromptu optredens, als een opgestoken vuist naar de gevestigde orde. Het was een broeierige en explosieve cocktail, die stonk naar teenage angst, onfrisse pubers, een DIY-attitude en broederschap, die uitmondde in een bruisende politiek culturele beweging, tintelend voelbaar in de Verenigde Staten tot 1983.

Nooit-eerder-uitgegeven Super-8 beeldmateriaal van Bad Brains, Minor Threat, Teen Idles, The Slickee Boys, Faith, The Nurses, Enzymes, Chalk Circle en honderden interviews waaronder met hoofdrolspelers als Henry Rollins en Ian Mackaye (juist, die in ‘93 met Fugazi op het podium van de Diksmuidse Boterhallen stond…): Punk the Capital biedt een uniek portret van een beweging die het muzikaal landschap hertekende en een blijvende impact had op kunst, ethiek en politiek. Want ook dichter bij huis in de H8000-scène in West-Vlaanderen weerklonken de echo’s van het activisme en straight edge-gedachtengoed vanuit D.C.

Aficionado’s/filmmakers van dienst? James June Schneider, Paul Bishow en Sam Lavine, allen getalenteerde D.C.-natives met een brandend hart voor de punk en skate scenes van de stad. Ze maakten van Punk the Capital een bevlogen passieproject, DIY en in helemaal in de geest van toen. Net zoals Minor Threat schreef in In My Eyes uit hun debuut.-E.P:

You tell me that I make no difference // At least I’m fuckin’ trying // What the fuck have you done?

Onderstreept Punk The Capital het met dikke viltstift: ja, het maakt een verschil.

Moge de spirit van D.C. punk over allen neerdalen op 9 april, de wereld kan er wat van gebruiken.