Sam De Nefs oprechte, serene en onopgesmukte singersong vormt de perfecte soundtrak bij het Blankaartdecor van tjilpende vogels en een zachte zomerbries. Laat je deze vrijdagmiddag mee vervoeren naar een wereld zonder zorgen…

Voor fans van de indieband Danny Blue and the Old Socks klinkt de naam Sam De Nef bekend in de oren. Maar tijdens de eerste lockdown begon de frontman in de luwte te werken aan een soloproject. Tot hij bij Linde Merckpoel (Studio Brussel) zijn Engelstalige covers van Nederlandse klassiekers bracht. Een schot in de roos, want na deze sessies tipte Tamino De Nef bij Unday Records en tekende hij zijn eerste platencontract.

Met zijn nostalgische muziek en een vette knipoog naar Bob Dylan is het dan ook niet verrassend dat Sam De Nef zijn grootste inspiraties vindt bij tekstuele klasbakken als Dylan zelf, Jack Kerouac, Leonard Cohen en Karen Dalton. Ten bewijze? Zijn debuutalbum “Lonely day, Crowded year”, waar hij in slechts 7 nummers ons meeneemt op een vredevolle reis vol emotie, kalmte en puurheid. Gedreven door de eenvoudige gitaar en een zachte maar volwassen, unieke stem zweef je al gauw mee in zijn melancholische droomstaat..

De Nef’s fragiele en minimalistische sfeer, laat niemand onberoerd. Wie droomt met hem mee?