Roxane Métayer + Lili Grace
vr 09.07.2021
| ► deuren open: 13:30 uur / Roxane Métayer begint om 14:00 | ► / Gratis € Kassa | ► Zittend evenement |
openlucht concert @ Blankaart Woumen
De 4AD-sessies Blankaart zijn een samenwerking tussen Muziekclub 4AD en Provincie West-Vlaanderen.
De 4AD-sessies Blankaart zijn gratis, reserveren niet verplicht.
Franse drone violiste Roxane Métayer weeft klanksculpturen met haar viool, field recordings van de natuur en onverwachte geluidseffecten. Een sensitieve, meditatieve veelgelaagde sonische ontdekkingstocht richting het zelf en de ander waarbij tijd en ruimte verdwijnt.
Geboren in Frankrijk, maar woonachtig in Brussel: Roxane Métayer is een waarachtig multidisciplinair artieste die haar kunst en muziek ademt en leeft. Reeds op jonge leeftijd leerde ze viool spelen en later ontwikkelde ze zichzelf als beeldend kunstenaar, waarbij haar tekeningen, video’s en sculpturen in onverwachte materialen als zeep je steeds tijdloze werelden evoceren. Muzikaal kennen we haar van de duo’s Gebogen Ogen en Sage Alyte.
Haar debuutelpee Éclipse des Ocelles (MORC Records) ontvouwt zich als een poëtische droom, ontstaan vanuit het idee om verbinding te creëren tussen het geluid van een specht en dat van een viool – als een verlengde van Métayers eigen lichaam. Haar ritualistische muziek, met raakvlakken aan experimentele artiesten als Meredith Monk of Pauline Oliveros, is uitgesproken sensueel, steeds subtiel zoekend en tijdloos. Net als een Jozef Van Wissem neemt ze je bij de hand richting een tijdloze vervreemding waar avant-folky drones passeren als vervlogen spoken, psychedelische samples fungeren als portaal richting een andere diepere dimensie en ze haar viool gebruikt als een nieuwsoortig communicatieorgaan.
Métayer breekt je blik en verbeelding open. Schrijd neer in het zachte gras van De Blankaart, sluit de ogen en glijdt mee in de trance van deze unieke artieste.
Diepgravende klankvisioenen gesponnen uit ragzijde fragiliteit, strelende strijkers en ijzeren beats. Lili Grace pende een moedig debuut neer vanuit de onderste regionen van hun kinderbewustzijn, en breekt daar mee een gaatje in het venster naar je hart.
Zomer 2017. De zussen Dienne en Nelle Bogaerts, samen Lili Grace, kijken de meest dissonante gebeurtenis uit hun leven recht in de ogen. Na een plek op Humo’s Rock Rally 2012 volgde een ep en een rits producties voor kortfilms en theater, maar daarna werd het heel stil rond de band. Tot dan.. in de mobilhome van hun ouders trekken ze naar de Ardennen en leggen ze het trauma van hun kinderjaren, het verkeersongeluk van hun broer, onder een denkbeeldige microscoop van waaruit ze de taal, de songs en de klanken van hun debuutplaat ‘Silhouette’ opbouwen.
Opgetrokken uit contradicties: engelachtig wit versus beangstigend blauw, donkere percussieve stuwbeats versus onschuldige dromerigere vocals (op onze persoonlijke favoriet The Horde), experimentele songstructuren versus op de heupen gerichte popsongs (zo hangt de hook van Not God al dagen vast in onze gehoorgang). Lili Grace verklankte als een spookjesachtig sprookje de strijd tussen de blik van het kind, fantasie en de ijselijke werkelijkheid. Op ‘Silhouette’ waren de geesten rond van vocalisten als Joanna Newsom, Cocorosie’s kleine knutseldeuntjes (in Fishing Spot) of Björks jongleerkunsten tussen beats en etherische kinderkoorklanken (op Saints & The Horde).
Lili Grace startte hun traject in 2017 uit een vermoeden, het vermoeden dat de mooiste muziek ontstaat uit een noodzaak. Nu weten ze het zeker en straks wij ook.
