The Mudsons + Mystic Peach + Gallus + TV Priest

Donderse psych-punk die u én de 4AD op zijn grondvesten doet daveren: Mystic Peach jongleert met een overweldigende overvloed aan sounds en stijlen, maar steeds doeltreffend recht op het middenrif gemikt!

Terwijl speelse riffs ontploffen tot gargantueske crescendo’s, haalt frontman Curtis Gale de hedendaagse-staat-van-zijn snedig en vakkundig door de mangel. Het trio uit Southampton excelleert in professionele chaos, gebracht op een bedje van grunge, indie, shoegaze, punk en old skool garage. Support acts voor The Black Lips, Psychedelic Porn Crumpets en Snapped Ankles (om maar enkele te noemen) bevestigen wat BBC-host Huw Stephens zeer doeltreffend verwoordt: ‘Theyre really, really good, really intense and every song comes straight from the heart.’

Schotse teringzooi aangespoeld van over het Kanaal. Het Glasgowse Gallus gallopeert door alle geledingen van de post-punk en doet dat rauw, energiek, gepassioneerd, én netjes weldoordacht.

Gallus – subtiel vernoemd naar het café waar ze hun eerste show speelden – kan u in het  grijze Glasgow beter kennen als Barry Dolan (zang), Craig Duris (bas), Eamon Ewins (gitaar) en Paul Ewins (drums). Daarnaast is Gallus vooral dé rijzende ster aan het Celtische firmament. Hun oren staan scherp afgesteld op dat heerlijke moment zo ergens eind jaren zeventig waar punk de new wave baarde en Discovery Music stelt daarenboven: “There is literally no other band in Glasgow right now that are doing what Gallus are doing“.

En dat is… een krankzinnige live show neerzetten! Van het in rock-‘n-roll gesmoorde ‘Making Tracks’, tot hun The Clash-achtige poppy ‘Fruit Flies’ of het pittig springerige ‘Looking Like A Mess’ – warempel, horen we daar zelfs een ska-lick à la The Specials?- de jonge Schotten zijn explosief, edgy, grillig en godverdomd machtig. Pixiesque overgangen, onbezwaard door enige genre-beperking, inventieve gitaarlijntjes, een ge-wel-di-ge frontman –inclusief Schots accent- en een dreunende drummer zorgen ervoor dat Gallus de concurrentie simpelweg aftroeft.

Gallus pikte dan ook al snel een nominatie voor Best Live Act in de Scottish Alternative Music Awards en rijgt de ene na de andere uitverkochte live show aan elkaar (waaronder het legendarische King Tut’s). Wij catalogiseren hun 4AD-show dan ook als –eentje-waar-je-moet-bij-zijn en garanderen: het wordt een Schot in de roos!

Fontaines D.C., IDLES, Shame, Black Midi, Viagra Boys, New Road of The Murder Capital… aan hoekige postpunkers met kosten aan geen gebrek dezer dagen. Mogen helemaal vooraan dat rijtje staan van norse spraakwaters met een rijk vocabularium en een gebalde ritmesectie: de Londenaars van TV Priest.

TV Priest lijkt op het eerste zicht de checklist van de postpunkrevival mooi af te vinken…. Een bandnaam die klinkt alsof hij afkomstig is van de cover van een bootleg van The Fall, een dissonante muzikale aanval die het midden houdt tussen motorische grooves en industrieel rumoer en een onbezonnen frontman die vernietigend popcultureel commentaar en dystopische dubbelspraak uitspuwt (daarenboven gezegend met de geniale naam Charlie Drinkwater).

Ergens tussen de stotterende zang van Mark E. Smith en de bravado van een Grinderman–Nick Cave, ontketent Drinkwater een onuitputtelijke woordenstroom waar hij ironisch/absurd media, consumentisme en narcisme genadeloos neersabelt. Maar TV Priest is meer dan baldadige rant’n’roll. De debuterende dertigers broedden al meer dan tien jaar op het plan TV Priest en in 2020 bracht de band hun eerste single House Of York uit, een frontale aanval tegen de koninklijke familie. Hun faam kwam prematuur tot een eind, want de verhoopte tournee werd verhinderd door de COVID-19-lockdown. Maar ondanks dat alles achter slot en grendel zat, kwam TV Priest onder de aandacht van het gerespecteerde Amerikaanse indielabel Sub Pop, die hun debuutplaat Uppers februari 2021 uitbracht. Met hun magnus opus van deze plaat, de song Saintless, laat TV Priest de postpunkconcurrentie ver achter zich. Een 7-minuten lange gewelddadige uitbarsting die verhaalt over het trauma van Charlie en zijn vrouw tijdens de geboorte van hun kind, maar tevens een bloedmooi nummer, doordrongen van een ongrijpbaar optimisme.

Voor hun nieuwste –nog straffere- album My Other People (release 17 juni 2022, Sub Pop) was Saintless het startpunt. De band keek niet langer naar hun muzikale helden, maar onbevreesd in de spiegel: louterend, vrij van druk van het publiek, vrij van onnodig gezwans!

TV Priest zegent de wereld met post-punk dad rock, en wij buigen nederig het hoofd!