Jan Swerts + Annelies Monseré

deel een rit op carpool.be

vr 10.02.2017

| ► deuren open: 20:00 uur / Annelies Monseré begint om 20:30 | ► 11 € Korting / 13 € VVK / 15 € Kassa | ► |

concert @ 4AD

Annelies Monseré
(be)

Heimelijk fluisterend, ijzig ijl zingend of fragiel ruisend, Annelies Monserés stem schildert intieme onaardse kunstwerkjes als kleine parels voor het rusteloos gemoed.

Monseré, actief sinds 2000, zocht en vond op vorige platen letterlijk haar eigen stem. Haar debuutplaat ‘Helder’ (Bluesanct) liet zich omschrijven als een delicaat, intens en intimistisch album, met nagenoeg perfecte kraakjes en ruisjes. Haar volgend album ‘Marit’ en een rits ep’s toonden een zoekende artieste, langzaam evoluerend naar een donkerdere sound, beïnvloed door folk, doom en drones.

Met haar jongste album ‘Debris’ keert ze deels terug naar haar oorsprong.  Spaarzaam gebruik van verschillende instrumenten als de cello, gitaar, xylofoon en melodica in een stijlvol pact met Monserés vocals, dompelen je als luisteraar onder in een wereld vol verstilling en verwondering. Tegelijkertijd stuwen drones ‘Debris’ voorwaarts, en zijn de subtiele folk- en doom-invloeden niet ver weg. Hoewel de meeste tracks een unieke focus op de stem behouden, wordt toch een weidse, volle klank uitgewerkt. Stevey Marreyt (Edgar Wappenhalter/Silvester Anfang) en Yumi Verplancke (Luster) vervullen de rol van zuinig gastmuzikant.

Met ascetische melodieën vol intimistische schoonheid, zweeft Monseré sierlijk in het universum van etherische slowcore en minimalistische donefolk, waar ook Jessica Bailiff, Tara Jane O’Neill of Grouper, thuis zijn.

Jan Swerts
(be)

‘There’s comfort in melancholy’, beweert Limburger Jan Swerts met de woorden van Joni Mitchell. De Limburgse pianist ontpopte zich tot een expert van de muzikale troost. In oktober 2016 verschijnt zijn derde plaat ‘Schaduwland’, waarop hij zijn eigen postapocalyptische wereld schetst.

 

Jan Swerts werd in zijn tienerjaren beïnvloed door Wim Mertens, Philip Glass en Keith Jarrett. Later drukten componisten Max Richter en Jóhann Jóhannsson hun stempel op zijn ziel, alsook songwriters als Mitchell, Nick Drake en Mark Hollis.

‘Weg’ uit 2010 was een weemoedige tocht doorheen donkere straten, enkel begeleid door een minimalistische piano en een ijle stem. Humo, Knack, De Morgen, Radio 1 en Klara… allemaal haalden ze de superlatieven boven. En dat deden ze opnieuw in 2013 voor ‘Anatomie van de Melancholie’, een verzameling bloedmooie songs geïnspireerd door schrijvers en kunstenaars als Luc De Vos, Patricia De Martelaere, Johan Heldenbergh en Jotie T’Hooft.

In oktober verschijnt ‘Schaduwland’, Swerts’ derde plaat, waarop hij zijn eigen postapocalyptische wereld schetst. Swerts gaat niet voor goedkope effecten of makkelijke oplossingen. In tijden van knip- en plakwerk neemt zijn muziek net de tijd om een verhaal te vertellen én te laten nazinderen. ‘Schaduwland’ tekent zich af met een wervelend en broeierig gearrangeerd begin, een uiteenbrokkelend en ijl elektronisch middenstuk en een extreem desolaat pianoniemandsland in de staart.

Live laat Swerts zijn minimalistische piano en breekbare stem versmelten met een zevenkoppige topgroep. Ontroerend goed!

Jan Swerts’ live-band:

– Kevin Imbrechts (Illuminine): gitaar en elektronica

– Gianni Marzo (Marble Sounds, Isbells): gitaar

– Karen Willems (Zita Swoon, Yuko): drums

– Beatrijs De Klerck (Illuminine, DadaWaves): viool

– Cedric Murrath (Hooverphonic): viool

– Sam Faes: cello

– Joeri Vaerendonck: contrabas